Słoneczna Martynika презентация

Martynika -departament zamorski Francji,zajmujący karaibską wyspę o tej samej nazwie, położoną w archipelagu Wysp Nawietrznych w Małych Antylach, między dwoma niezależnymi państwami Dominiką na północy i Saint Lucią na południu.

Geografia
Martynika to górzysta wyspa pochodzenia wulkanicznego. Spośród kilku jej wulkanów najbardziej znany a zarazem najwyższy toMontagne Pelée (1397 m n.p.m.). Podczas erupcji 8 maja 1902 r. gorąca chmura wulkaniczna zniszczyła całkowicie nadmorskie miastoSaint-Pierre. Zginęło wówczas 30 tysięcy osób. Ostatni wybuch tego wulkanu miał miejsce w 1929.

Historia
Wyspa została odkryta przez Krzysztofa Kolumba, który w 1502 roku podczas swojej czwartej podróży do Ameryki na krótko przybił do brzegu w okolicach dzisiejszego Le Carbet. Pierwsi francuscy osadnicy pojawili się jednak dopiero w 1635 roku. Od tego czasu wyspa pozostawała nieomal nieprzerwanie w rękach Francuzów. Podczas wojny siedmioletniej i wojen napoleońskich znajdowała się pod brytyjską okupacją. Francuscy plantatorzy sprowadzali na wyspę niewolników do pracy przytrzcinie cukrowej. Uzyskali oni wolność dopiero w roku 1848. Tworzą oni swoistą kreolską kulturę wyspy.
W 1946 r. Martynika uzyskała status departamentu zamorskiego Francji.

Historia
Martynika, jako integralna część Republiki Francuskiej, jest członkiem Unii Europejskiej (jest jej regionem peryferyjnym).
W 1946 r. Martynika uzyskała status departamentu zamorskiego Francji.

Klimat
Na wyspie panuje klimat równikowy wilgotny ze średnimi temperaturami 24-28 °C. Średnie roczne sumy opadów wynoszą od 1250 mm na wybrzeżu po 5000 mm we wnętrzu wyspy.

Fort-de-France, czyli "stolica" Martyniki:
plac de la Savane, słynne targi rzemiosła, warzyw i owoców, przypraw, dzielnice rezydencyjne, domy zbudowane w stylu kolonialnym (głównie przy ulicy Didier), kościół Balata będący repliką bazyliki Sacre-Cœur z Montmartre w Paryżu i oferujący cudowny widok na zatokę. A także muzeum geologiczne i botaniczne, muzeum archeologii prekolumbijskiej, biblioteka Schoelchera będącą bez wątpienia najpiękniejszym zabytkiem miasta (z kolekcją ok. 130 tysięcy książek, otwarta dla wszystkich), katedra świętego Łukasza (Cathèdrale Saint-Louis), ogrody Balata z wszystkimi gatunkami roślin tropikalnych.

Le François
słynie głównie ze swoich wysepek, a także z piaszczystych mielizn usytuowanych na pełnym morzu. Mielizny te - będące niezaprzeczalną atrakcją turystyczną - zwane są jako "baignoire de Joséphine" czyli "wanna Józefiny", gdyż, według krążącej legendy, lubiła się na nich kąpać cesarzowa Józefina, żona Napoleona I. Warto odwiedzić XVIII-wieczną rezydencję Rhum Clément przekształconą w muzeum rumu. Wokół rezydencji znajduje się wielki park botaniczny z ponad 300 gatunkami roślin tropikalnych.

Wysoki palmy, sadzane w rezydencjach kolonialnych zwykle wzdłuż dróg dojazdowych. Palmy rosną przy stawie.
Staw, przy którym rosną różne inne gatunki palm, a dalej znajduje się poletko trzciny cukrowej. Następnie oglądamy budynek, w którym leżakują beczki z rumem.

Sainte-Luce:
ulubiona wioska wśród turystów. Znajduje się na przeciwko wyspy Sainte-Lucie. Możemy tu zwiedzić las Montravail oraz zakład produkujący słynny rum Trois Rivières.

Le Marin:
miejscowość wypoczynkowa z dużym portem jachtowym. Znajduje się tu m.in. XVIII-wieczny kościół wybudowany przez Jezuitów, będący jednym z najpiękniejszych zabytków Martyniki.