Kilka uwag o habilitacji: od niesamodzielności do samodzielności w nauce презентация

Marek Ratajczak
Na początek
O sobie, czyli „Świat realny nie jest idealny”
O życzliwości i szczęściu w nauce oraz roli krytyki naukowej i naszej, choć nie tylko, polskiej tradycji
„Amicus Plato, sed magis amica (est) veritas” Arystoteles

Marek Ratajczak
Habilitacja: wymogi prawne
USTAWA z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki
Art. 16. Do przewodu habilitacyjnego może być dopuszczona osoba, która posiada stopień doktora i uzyskała znaczny dorobek naukowy lub artystyczny, a ponadto przedstawiła rozprawę habilitacyjną.
Art. 17. 1. Rozprawa habilitacyjna powinna stanowić znaczny wkład autora w rozwój określonej dyscypliny naukowej lub artystycznej.
2. Rozprawę habilitacyjną może stanowić powstałe po uzyskaniu stopnia doktora dzieło, opublikowane w całości lub zasadniczej części, albo jednotematyczny cykl publikacji.
3. Rozprawę habilitacyjną może stanowić zrealizowane oryginalne osiągnięcie projektowe, konstrukcyjne, technologiczne lub artystyczne, jeżeli spełnia wymaganie określone w ust. 1.
4. Rozprawę habilitacyjną może stanowić część pracy zbiorowej, jeżeli opracowanie wydzielonego zagadnienia jest indywidualnym wkładem osoby ubiegającej się o nadanie stopnia doktora habilitowanego, odpowiadającym wymaganiu określonemu w ust. 1.

Marek Ratajczak
Projekt zmian w Ustawie z września 2010
Art. 16. 1. Do postępowania habilitacyjnego może zostać dopuszczona osoba, która posiada stopień doktora oraz osiągnięcia naukowe lub artystyczne, uzyskane po otrzymaniu stopnia doktora, stanowiące znaczny wkład autora w rozwój określonej dyscypliny naukowej lub
artystycznej oraz wykazuje się istotną aktywnością naukową lub artystyczną.
2. Osiągnięcie, o którym mowa w ust. 1, może stanowić:
1) dzieło opublikowane w całości lub w zasadniczej części, albo jednotematyczny cykl publikacji;
2) zrealizowane oryginalne osiągnięcie projektowe, konstrukcyjne, technologiczne lub artystyczne;
3) część pracy zbiorowej, jeżeli opracowanie wydzielonego zagadnienia jest indywidualnym wkładem osoby ubiegającej się o nadanie stopnia doktora habilitowanego.
3. Obowiązek publikacji nie dotyczy osiągnięć, których przedmiot jest objęty tajemnicą państwową.
4. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, kryteria oceny osiągnięć osoby ubiegającej się o nadanie stopnia doktora habilitowanego, biorąc pod uwagę osiągnięcia naukowo-badawcze w dziedzinach nauki i sztuki lub obszarach wiedzy, współpracę międzynarodową, dorobek dydaktyczny i popularyzatorski oraz uzyskane nagrody.”;

Marek Ratajczak
Habilitacja: czym jest i czym nie jest
Habilitacja to nie doktorat tylko grubszy i wydany drukiem.
Habilitacja nie jest po prostu książką, jest w kategoriach formalnych bardziej wymagającym przedsięwzięciem niż występujące w obrębie niektórych dziedzin i dyscyplin naukowych pojęcie tak zwanej książki profesorskiej. Habilitacja ma mieć w sobie to coś, czyli być świadectwem wkładu do rozwoju nauki. Trzeba przy tym pogodzić się z tym, że pojęcie wkładu jest bardzo różnie rozumiane w obrębie poszczególnych dziedzin nauki, a nawet składających się na nie dyscyplin. Dotyczy to chociażby wagi przywiązywanej do tego, co można określić warstwą teoretyczną. Widoczne to jest także w obrębie nauk ekonomicznych.
Habilitacja ma być świadectwem umiejętności pracy twórczej o charakterze naukowym, a nie nawet najdoskonalszej pracy odtwórczej, czy typowo eksperckiej. Celem badań naukowych w naukach ekonomicznych jest lepsze zrozumienie reguł, praw odnoszących się do funkcjonowania gospodarki zarówno w jej wymiarze i mikroekonomicznym, jak i makroekonomicznym a nie po prostu opis nawet najbardziej fascynujących przypadków.
Habilitacja ma świadczyć o dojrzałości naukowej autora pozwalającej na powierzenie mu odpowiedzialności za rozwój naukowy innych osób.
Habilitacja i cały dorobek naukowy mają świadczyć o zdolności do kierowania pracami naukowymi o charakterze zespołowym lub przynajmniej uczestnictwa w tego typu pracach i zdolności do kreowania nowych idei i podejmowania nowych obszarów badawczych.

Marek Ratajczak
Nauki ekonomiczne i ich specyfika wpływająca na specyfikę habilitacji
Nauki ekonomiczne: Ekonomia, Nauki o zarządzaniu (zaliczane też do nauk humanistycznych), Towaroznawstwo (zaliczane też do nauk przyrodniczych - rolniczych), Finanse.
Nauki ekonomiczne: zaliczane są na ogół do nauk społecznych stanowiących obok nauk przyrodniczych jedną z głównych składowych nauk empirycznych (indukcyjnych, aposteriorycznych) a nie nauk formalnych (apriorycznych, dedukcyjnych). Niektóre ogniwa nauk ekonomicznych bardziej, a niektóre mniej odpowiadają tej najczęściej spotykanej klasyfikacji. Ma to także wpływ na swoisty standard oczekiwań związanych z pracami awansowymi takimi, jak habilitacja.
Specyfika nauk ekonomicznych powoduje, że w kategoriach metodologicznych w naukach tych trudno jest stosować falsyfikację (raczej jest to w praktyce konfirmacjonizm), sporą rolę odgrywa instrumentalizm, a zdaniem części badaczy po prostu retoryka. Poszczególne dyscypliny, a nawet sub-dyscypliny są dość wyraźnie zróżnicowane z punktu widzenia szczegółowych metod i narzędzi badawczych, stopnia formalizacji wywodów, stosowania i interpretacji modelowania, języka, dążenia do formułowania praw o charakterze uniwersalnym, znaczenia elementów myślenia perspektywicznego wybiegającego poza „tu i teraz”. Problem interdyscyplinarności.

Marek Ratajczak
Procedura habilitacyjna: jak jest i jak ma być?
Art. 18. 1. Przewód habilitacyjny przeprowadza i stopień doktora habilitowanego nadaje:
1) w szkole wyższej - rada wydziału lub rada innej jej jednostki organizacyjnej;
2) w innej placówce naukowej - rada naukowa.
2. Czynności przewodu habilitacyjnego kończą się uchwałami rady jednostki organizacyjnej w przedmiocie:
1) wszczęcia przewodu habilitacyjnego;
2) wyznaczenia recenzentów;
3) dopuszczenia do kolokwium habilitacyjnego;
4) przyjęcia kolokwium habilitacyjnego;
5) nadania stopnia doktora habilitowanego.
3. W przypadku podjęcia przez radę jednostki organizacyjnej uchwały o niedopuszczeniu do kolokwium habilitacyjnego rozprawa habilitacyjna nie może stanowić podstawy do wszczęcia przewodu habilitacyjnego w innej jednostce organizacyjnej.
4. Przed podjęciem przez radę jednostki organizacyjnej uchwały o nadaniu stopnia doktora habilitowanego osoba ubiegająca się o nadanie tego stopnia wygłasza na posiedzeniu tej rady wykład habilitacyjny.

Marek Ratajczak
Procedura: jak jest i jak ma być?
Art. 18. 1. Stopień doktora habilitowanego nadaje:
1) w szkole wyższej – rada wydziału lub rada innej jednostki organizacyjnej szkoły wyŜszej;
2) w innej jednostce organizacyjnej – rada naukowa.”;
15) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu:
„Art. 18a. 1. Postępowanie habilitacyjne wszczyna się na wniosek osoby ubiegającej się o nadanie stopnia doktora habilitowanego, skierowany wraz z autoreferatem do Centralnej Komisji.
2. Osoba ubiegająca się o nadanie stopnia doktora habilitowanego wskazuje we wniosku jednostkę organizacyjną posiadającą uprawnienie do nadawania stopnia doktora habilitowanego, wybraną do przeprowadzenia postępowania habilitacyjnego. Datą wszczęcia postępowania jest dzień doręczenia wniosku Centralnej Komisji.
3. W przypadku, gdy rada jednostki organizacyjnej wskazanej przez wnioskodawcę w trybie ust. 1 i 2 nie wyrazi zgody na przeprowadzenie postępowania habilitacyjnego, postępowanie prowadzi jednostka organizacyjna posiadająca uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitowanego wyznaczona przez Centralną Komisję.
4. Centralna Komisja w terminie 7 dni dokonuje oceny formalnej wniosku. W przypadku uznania wniosku za niekompletny lub nieodpowiadający wymogom ustawy Centralna Komisja wzywa do jego uzupełnienia, wskazując sposób i wyznaczając termin uzupełnienia wniosku.

Marek Ratajczak
Procedura: jak jest i jak ma być?
5. Centralna Komisja w terminie miesiąca od dnia otrzymania wniosku spełniającego wymagania formalne powołuje komisję habilitacyjną w celu przeprowadzenia postępowania habilitacyjnego. Komisja składa się z:
1) czterech członków, w tym przewodniczącego i dwóch recenzentów o renomie międzynarodowej, wyznaczonych przez Centralną Komisję spoza jednostki, o której mowa w ust.2 lub 3;
2) trzech członków o uznanej renomie międzynarodowej, w tym sekretarza i recenzenta, wyznaczonych przez jednostkę, o której mowa w ust. 2 lub 3.
6. Centralna Komisja w dniu powołania komisji habilitacyjnej przekazuje jej dokumenty, o których mowa w ust. 1.
7. W terminie nie dłuższym niż sześć tygodni od dnia powołania komisji habilitacyjnej recenzenci, o których mowa w ust. 5, oceniają, czy osiągnięcia naukowe wnioskodawcy spełniają kryteria określone w art. 16 i przygotowują recenzje.
8. Po przedstawieniu recenzji i zapoznaniu się z autoreferatem członkowie komisji habilitacyjnej w głosowaniu jawnym podejmują uchwałę zawierającą opinię w sprawie nadania lub odmowy nadania stopnia doktora habilitowanego.

Marek Ratajczak
Procedura: jak jest i jak ma być?
9.W szczególnych przypadkach, uzasadnionych wątpliwościami komisji habilitacyjnej dotyczącymi dokumentacji osiągnięć naukowych, komisja może przeprowadzić z wnioskodawcą rozmowę o jego osiągnięciach i planach naukowych.
10. Komisja habilitacyjna w terminie 21 dni od dnia otrzymania recenzji przedkłada radzie jednostki organizacyjnej uchwałę w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego, o której mowa w ust. 9, wraz z uzasadnieniem. Na podstawie tej opinii rada jednostki
organizacyjnej, w terminie miesiąca, podejmuje uchwałę o nadaniu lub odmowie nadania stopnia doktora habilitowanego.
11. Rada jednostki organizacyjnej zamieszcza na stronie internetowej wniosek osoby ubiegającej się o nadanie stopnia doktora habilitowanego wraz z autoreferatem, informację o składzie komisji habilitacyjnej, harmonogram przebiegu postępowania oraz uchwałę
o nadaniu lub odmowie nadania stopnia doktora habilitowanego, wraz z uzasadnieniem.
12. W przypadku rozbieżności między opinią komisji habilitacyjnej a uchwałami rady jednostki organizacyjnej, Centralna Komisja, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, może cofnąć jednostce organizacyjnej uprawnienie do nadawania stopnia
naukowego doktora habilitowanego, jeżeli stwierdzi, że rozbieżność jest nieuzasadniona.”

Marek Ratajczak
Główne błędy warsztatowe
Habilitacja jako osamotnione dzieło lub jako powtórka z…
Utożsamianie problemu praktycznego - empirycznego z problemem naukowym.
Utożsamianie krytyki dotychczasowego rozwoju nauki z prostym przeglądem literatury.
Brak lub błędy w formułowaniu hipotez: banalność czy też oczywistość, nieweryfikowalność oraz utożsamianie weryfikacji hipotez ze znalezieniem przykładów potwierdzających ich słuszność.
Nadużywanie zasady pars pro toto.
Błędy w formułowaniu wypowiedzi: wieloznaczność, niedopowiedzenia, nieostrość, ogólnikowość, banalność.
Błędy i niejasności w sferze pojęciowej.
Niepełność metodologiczna (opis bez próby sformułowania uogólnienia i wyciagnięcia wniosków dotyczących przyszłości).
Stosowanie metod badawczych jako celu samego w sobie lub brak wykorzystania niezbędnych metod zwłaszcza o wymiarze bardziej formalnym oraz błędy w wykorzystaniu poszczególnych metod badawczych.
Niedostatki strony redakcyjnej.
Wtórność naukowa.

Marek Ratajczak
A gdy już będziecie Państwo całkiem samodzielni
i z dumą będziecie podkreślać, że jesteście profesorami
Nie zapomnijcie, że kiedyś byliście na zupełnie innym etapie i w zupełnie innej roli.
Cieszcie się, gdy ci co pójdą za wami okażą się być w czymś lepsi od was, bo tak powinno być, bo na tym polega rozwój w nauce.
Pamiętajcie, że choć trochę pokory, zwłaszcza wobec wielkości niepoznanego, jeszcze nikomu, a zwłaszcza badaczowi nie zaszkodziło.
Nie musicie być perfekcyjni, wystarczy jeśli będziecie starali się być uczciwi wobec innych i nauki.
Starajcie się oddzielać stosunek do osoby od stosunku do problemu.
Nie utożsamiajcie życzliwości z pobłażliwością zwłaszcza wobec tych, którzy będą w was widzieć swoich mistrzów, przewodników, guru itp., bo czynić im będziecie krzywdę.
I pamiętajcie, że „noblesse oblige” – szlachectwo zobowiązuje!!!