Слайд 2
Калі сядзець ды так гадаці, — Не выседзіш нічога, маці. Не
бойся: людзі не сядзяць, Зямля не будзе нас чакаць.
Слайд 3
Не: не задаволіш чалавека, І будзе вечна ён калека: Чаго-нібудзь, а
будзе брак, Ужо бо створаны ён так!
Слайд 4
Век людскі — адна хвілінка.
Слайд 5
На свеце ўсё канец свой мае.
Слайд 6
Цярепенне — ўсё; яно — бязмежнасць! Навошіта ж тая незалежнасць?!
Слайд 7
Жывем, клапоцімся і дбаем, І ўсе нарэшце паміраем.
Слайд 8
І мяккім робіцца паганы — Хоць ты яго кладзі да раны...
Слайд 9
Так шчыра слухалі, маўчалі, што нос абцерці забывалі.