Слайд 2
![PODSTAWY ANATOMII Dr Diana Dudziak](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-1.jpg)
PODSTAWY ANATOMII
Dr Diana Dudziak
Слайд 3
![OKREŚLENIE ORIENTACYJNE W PRZESTRZENI OSIE CIAŁA Osie pionowe Osie poprzeczne](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-2.jpg)
OKREŚLENIE ORIENTACYJNE
W PRZESTRZENI
OSIE CIAŁA
Osie pionowe
Osie poprzeczne
Osie strzałkowe
PŁASZCZYNY CIAŁA
Płaszczyzna strzałkowa
Płaszczyzna czołowa
Płaszczyzna
poprzeczna
Слайд 4
![OGÓLNA BUDOWA KOŚCI Proces tworzenia się szkieletu kostnego u człowieka](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-3.jpg)
OGÓLNA BUDOWA KOŚCI
Proces tworzenia się szkieletu kostnego u człowieka trwa długo,
około 12-30 roku życia
Ostatecznie u dorosłego człowieka występuje twardy szkielet kostny, na który składa się przeszł0 200 kości
Szkielet kostny stanowi rusztowanie ciała, dzięki czemu części miękkie mają ochronę i oparcie. Szkielet decyduje także o kształcie i wielkości osobnika.
Kości stanowią dźwignie, do których przymocowują się mięśnie
W szpiku kostnym powstają erytrocyty, granulocyty i płytki krwi.
Слайд 5
![](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-4.jpg)
Слайд 6
![STAWY- POŁĄCZENIA MAZIOWE W każdy stawie wyróżniamy trzy zasadnicze części:](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-5.jpg)
STAWY- POŁĄCZENIA MAZIOWE
W każdy stawie wyróżniamy trzy zasadnicze części:
Powierzchnie stawowe
Torebkę stawową
Jamę
stawową
Na ogół powierzchnie stawowe są pokryte chrząstką szklistą
Kształt powierzchni stawowych uzależniony jest od funkcji stawu- mogą one przybierać kształt wycinka kuli, dołu, panewki, mogą być eliptyczne, siodełkowate lub płaskie
Слайд 7
![](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-6.jpg)
Слайд 8
![STAW Najgrubsza warstwa chrząstki stawowej występuje w tych okolicach powierzchni](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-7.jpg)
STAW
Najgrubsza warstwa chrząstki stawowej występuje w tych okolicach powierzchni stawowych, które
są narażone na największe tarcie
Na ogół wszystkie chrząstki stawowe są pozbawione naczyń krwionośnych i nerwów
Ponieważ chrząstka stawowa nie posiada ochrzęstnej, regeneracja nie jest prawie możliwa. W miejscu ubytku chrząstki stawowej wytwarza się zastępcza tkanka włóknisto- chrzęstna.
Слайд 9
![STAW TOREBKA STAWOWA BŁONA WŁÓKNISTA BŁONA MAZIOWA MAŹ WIĘZADŁA STAWOWE OBRĄBKI STAWOWE KRĄŻKI STAWOWE ŁĄKOTKI STAWOWE](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-8.jpg)
STAW
TOREBKA STAWOWA
BŁONA WŁÓKNISTA
BŁONA MAZIOWA
MAŹ
WIĘZADŁA STAWOWE
OBRĄBKI STAWOWE
KRĄŻKI STAWOWE
ŁĄKOTKI STAWOWE
Слайд 10
![KRĘGOSŁUP](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-9.jpg)
Слайд 11
![OGÓLNA BUDOWA KRĘGU](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-10.jpg)
Слайд 12
![KRZYWIZNY KRĘGOSŁUPA- wady](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-11.jpg)
KRZYWIZNY KRĘGOSŁUPA- wady
Слайд 13
![KOŃCZYNA GÓRNA- budowa](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-12.jpg)
Слайд 14
![KOŃCZYNA GÓRNA OBOJCZYK Wygięty na kształt litery S Zbudowany na](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-13.jpg)
KOŃCZYNA GÓRNA
OBOJCZYK
Wygięty na kształt litery S
Zbudowany na kształt kości długiej ale
nie ma jamy szpikowej
ŁOPATKA
Typowa kość płaska, trójkątnego kształtu, przylega do tylnej ściany klatki piersiowej
KOŚĆ RAMIENNA
Kość długa
Слайд 15
![KOŃCZYNA GÓRNA KOŚCI PRZEDRAMIENIA: KOŚĆ ŁOKCIOWA, KOŚĆ PROMIENIOWA KOŚCI RĘKI:](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-14.jpg)
KOŃCZYNA GÓRNA
KOŚCI PRZEDRAMIENIA: KOŚĆ ŁOKCIOWA, KOŚĆ PROMIENIOWA
KOŚCI RĘKI: KOŚCI NADGARSTKA, KOŚCI
ŚRÓDRĘCZA, KOŚCI PALCÓW
Dzieli się na trzy odcinki: kości nadgarstka, śródręcza i palców, obejmuje on 27 kości
Слайд 16
![KOŃCZYNA GÓRNA STAW MOSTKOWO- OBOJCZYKOWY STAW BARKOWO- OBOJCZYKOWY WIĘZOZROSTY ŁOPATKI](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-15.jpg)
KOŃCZYNA GÓRNA
STAW MOSTKOWO- OBOJCZYKOWY
STAW BARKOWO- OBOJCZYKOWY
WIĘZOZROSTY ŁOPATKI
STAW RAMIENNY
STAW ŁOKCIOWY
STAW PROMIENIOWO- ŁOKCIOWY
DALSZY
STAWY RĘKI
Слайд 17
![KOŃCZYNA DOLNA](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-16.jpg)
Слайд 18
![KOŃCZYNA DOLNA KOŚĆ MIEDNICZNA KOŚĆ BIODROWA KOŚĆ KULSZOWA KOŚĆ ŁONOWA](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-17.jpg)
KOŃCZYNA DOLNA
KOŚĆ MIEDNICZNA
KOŚĆ BIODROWA
KOŚĆ KULSZOWA
KOŚĆ ŁONOWA
Слайд 19
![KOŃCZYNA DOLNA PANEWKA KOŚĆ UDOWA RZEPKA](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-18.jpg)
KOŃCZYNA DOLNA
PANEWKA
KOŚĆ UDOWA
RZEPKA
Слайд 20
![KOŃCZYNA DOLNA KOŚĆ PISZCZELOWA KOŚĆ STRZAŁKOWA KOŚCI STĘPU KOŚĆ SKOKOWA, KOŚĆ PIĘTOWA, KOŚCI PALCÓW STOPY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-19.jpg)
KOŃCZYNA
DOLNA
KOŚĆ PISZCZELOWA
KOŚĆ STRZAŁKOWA
KOŚCI STĘPU
KOŚĆ SKOKOWA,
KOŚĆ PIĘTOWA,
KOŚCI PALCÓW STOPY
Слайд 21
![KOŃCZYNA DOLNA STAW KRZYŻOWO- BIODROWY SPOJENIE ŁONOWE MIEDNICA JAKO CAŁOŚĆ](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-20.jpg)
KOŃCZYNA DOLNA
STAW KRZYŻOWO- BIODROWY
SPOJENIE ŁONOWE
MIEDNICA JAKO CAŁOŚĆ
Слайд 22
![KOŃCZYNA DOLNA STAW BIODROWY STAW KOLANOWY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-21.jpg)
KOŃCZYNA DOLNA
STAW BIODROWY
STAW KOLANOWY
Слайд 23
![KOŃCZYNA DOLNA STAWY STOPY SKLEPIENIE STOPY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-22.jpg)
KOŃCZYNA DOLNA
STAWY STOPY
SKLEPIENIE STOPY
Слайд 24
![OGÓLNA BUDOWA MIĘŚNI](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-23.jpg)
Слайд 25
![OGÓLNA BUDOWA MIĘŚNI TKANKA MIĘSNIOWA TKANKA MIĘSNIOWA GŁADKA](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-24.jpg)
OGÓLNA BUDOWA MIĘŚNI
TKANKA MIĘSNIOWA
TKANKA MIĘSNIOWA GŁADKA
Слайд 26
![OGÓLNA BUDOWA MIĘŚNI TKANKA MIĘŚNIOWA POPRZECZNIE PRĄŻKOWANA SERCA TKANKA MIĘSNIOWA POPRZECZNE PRĄŻKOWANA SZKIELETOWA](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-25.jpg)
OGÓLNA BUDOWA MIĘŚNI
TKANKA MIĘŚNIOWA POPRZECZNIE PRĄŻKOWANA SERCA
TKANKA MIĘSNIOWA POPRZECZNE PRĄŻKOWANA SZKIELETOWA
Слайд 27
![BUDOWA I CZYNNOŚCI MIĘŚNI SZKIELETOWYCH Mięsień szkieletowy zbudowany jest z](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-26.jpg)
BUDOWA I CZYNNOŚCI MIĘŚNI SZKIELETOWYCH
Mięsień szkieletowy zbudowany jest z brzuśćca, będącego skupiskiem włókien mięśniowych,
oraz ścięgien, które przyczepiają większość mięśni do szkieletu.
Tylko mięśnie powierzchniowe tkwią całkowicie w skórze (np. mięśnie mimiczne twarzy).
Niektóre mięśnie mogą posiadać więcej brzuśćców – nazywane są wówczas odpowiednio dwugłowymi, trójgłowymi itd.
Слайд 28
![BUDOWA I CZYNNOŚCI MIĘŚNI SZKIELETOWYCH Ze względu na kształt wyróżnia](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-27.jpg)
BUDOWA I CZYNNOŚCI MIĘŚNI SZKIELETOWYCH
Ze względu na kształt wyróżnia się mięśnie:
–
długie (mięśnie kończyn),
– szerokie (mięśnie jam ciała, niektóre mięśnie grzbietu),
– krótkie (np. mięśnie kręgosłupa),
– mieszane (np. zwieracze).
Pod względem czynności wyróżnia się:
– zginacze i prostowniki (albo przywodziciele i odwodziciele),
– mięśnie synergistyczne (współdziałają w wykonywaniu tego samego ruchu) i antagonistyczne (działają przeciwstawnie).
Ze względu na lokalizację wyróżnia się:
– mięśnie głowy (np. mięśnie mimiczne, żuciowe),
– mięśnie szyi (np. mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy umożliwiający ruchy głowy),
– mięśnie tułowia (np. mięsień piersiowy większy oraz mięsień najszerszy grzbietu poruszające ramieniem, mięśnie międzyżebrowe i przepona uczestniczące w wentylacji płuc),
– mięśnie brzucha (np. mięsień prosty brzucha),
– mięśnie kończyny górnej (np.mięsień dwugłowy ramienia, tzw. biceps, mięsień naramienny),
– mięśnie kończyny dolnej (np. mięsień pośladkowy wielki, mięsień czworogłowy uda, mięsień brzuchaty łydki).
Слайд 29
![MECHANIKA MIĘŚNI Mięśnie charakteryzuje sprężystość, napięcie umożliwiające szybszą reakcję na](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-28.jpg)
MECHANIKA MIĘŚNI
Mięśnie charakteryzuje sprężystość, napięcie umożliwiające szybszą reakcję na pobudzenie oraz
zdolność do skurczu. Objawem pracy mięśni jest ich skurcz, który następuje pod wpływem impulsu nerwowego docierającego do włókna mięśniowego za pośrednictwem nerwu ruchowego.
Слайд 30
![RODZAJE SKURCZÓW MIĘŚNIA IZOMETRYCZNY KONCENTRYCZNY EKSCENTRYCZNY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-29.jpg)
RODZAJE SKURCZÓW MIĘŚNIA
IZOMETRYCZNY
KONCENTRYCZNY
EKSCENTRYCZNY
Слайд 31
![RODZAJE WŁÓKIEN MIĘŚNIOWYCH Włókna szybkokurczliwe odpowiedzialne są za wykonywanie szybkiej,](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-30.jpg)
RODZAJE WŁÓKIEN MIĘŚNIOWYCH
Włókna szybkokurczliwe
odpowiedzialne są za wykonywanie szybkiej, dynamicznej pracy mięśni takiej
jak na przykład sprinty, dynamiczne wymachy czy rwania oraz uderzenia w sportach walki.
Włókna wolnokurczliwe
z kolei są to tkanki odpowiedzialne za wykonywanie ciężkiej, jednak wolniejszej, jednostajnej pracy mięśni. Ten typ włókien aktywowany jest przy różnego rodzaju sportach wytrzymałościowych, takich jak bieganie długodystansowe i typowo siłowych, takich jak statyczne podnoszenie ciężarów.
Слайд 32
![DŁUG TLENOWY Dług tlenowy („zakwasy”). Przy dużym wysiłku w stanie](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-31.jpg)
DŁUG TLENOWY
Dług tlenowy („zakwasy”).
Przy dużym wysiłku w stanie niedotlenienia dochodzi
do zmęczenia mięśni. Polega on na niemożliwości wykonania skurczu elementów kurczliwych i zmian procesów metabolicznych.
Powoduje to nagromadzenie się w mięśniach produktów metabolizmu: kwasu fosforowego, kwasu mlekowego, które zmniejszają kurczliwość włókien.
Aby utlenić kwas mlekowy i odnowić zapas kwasu fosfokreatynowego konieczne jest doprowadzenie tlenu.
Niedobór tlenu w czasie wysiłku określany jest jako dług tlenowy.
Dług ten jest wyrównany dopiero po wysiłku, gdy dochodzi do większej wentylacji płuc i zwiększonego zapotrzebowania na tlen.
Слайд 33
![](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-32.jpg)
Слайд 34
![POSZCZEGÓLNE GRUPY MIĘŚNIOWE](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-33.jpg)
POSZCZEGÓLNE GRUPY MIĘŚNIOWE
Слайд 35
![MIĘŚNIE GRZBIETU](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-34.jpg)
Слайд 36
![MIĘŚNIE KOLCOWO- RAMIENNE M. CZWOROBOCZNY M. NAJSZERSZY GRZBIETU M. RÓWNOLEGŁOBOCZNY M. DŹWIGACZ ŁOPATKI](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-35.jpg)
MIĘŚNIE KOLCOWO- RAMIENNE
M. CZWOROBOCZNY
M. NAJSZERSZY GRZBIETU
M. RÓWNOLEGŁOBOCZNY
M. DŹWIGACZ ŁOPATKI
Слайд 37
![MIĘSIEŃ CZWOROBOCZNY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-36.jpg)
Слайд 38
![MIĘSIEŃ NAJSZERSZY GRZBIETU](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-37.jpg)
MIĘSIEŃ NAJSZERSZY GRZBIETU
Слайд 39
![MIĘŚNIE RÓWNOLEGŁOBOCZNE](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-38.jpg)
Слайд 40
![MIĘSIEŃ DŹWIGACZ ŁOPATKI](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-39.jpg)
Слайд 41
![MIĘŚNIE KOLCOWO- ŻEBROWE M. ZĘBATY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-40.jpg)
MIĘŚNIE KOLCOWO- ŻEBROWE
M. ZĘBATY
Слайд 42
![PROSTOWNIK GRZBIETU](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-41.jpg)
Слайд 43
![MIĘSIEŃ NAJDŁUŻSZY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-42.jpg)
Слайд 44
![MIĘŚNIE SZYI](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-43.jpg)
Слайд 45
![PRZEPONA](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-44.jpg)
Слайд 46
![MIĘŚNIE BRZUCHA](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-45.jpg)
Слайд 47
![DNO MIEDNICY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-46.jpg)
Слайд 48
![MIĘŚNIE KOŃCZYNY GÓRNEJ](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-47.jpg)
Слайд 49
![MIĘSIEŃ NARAMIENNY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-48.jpg)
Слайд 50
![MIĘSIEŃ NADGRZEBIENIOWY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-49.jpg)
Слайд 51
![MIĘSIEŃ PODGRZEBIENIOWY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-50.jpg)
Слайд 52
![DWUGŁOWY RAMIENIA](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-51.jpg)
Слайд 53
![MIĘSIEŃ KRUCZO- RAMIENNY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-52.jpg)
Слайд 54
![MIĘSIEŃ RAMIENNY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-53.jpg)
Слайд 55
![MIĘSIEŃ TRÓJGŁOWY RAMIENIA](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-54.jpg)
MIĘSIEŃ TRÓJGŁOWY RAMIENIA
Слайд 56
![MIĘSIEŃ ŁOKCIOWY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-55.jpg)
Слайд 57
![MIĘŚNIE PRZEDRAMIENIA- GRUPA PRZEDNIA M. NAWROTNY OBŁY M. ZGINACZ PROMIENIOWY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-56.jpg)
MIĘŚNIE PRZEDRAMIENIA- GRUPA PRZEDNIA
M. NAWROTNY OBŁY
M. ZGINACZ PROMIENIOWY NADGARSTKA
M. DŁONIOWY DŁUGI
M.
ZGINACZ ŁOKCIOWY NADGARSTKA
M. ZGINACZ ŁOKCIOWY NADGARSTKA
M. ZGINACZ POWIERZCHNIOWY PALCÓW
M. ZGINACZ GŁĘBOKI PALCÓW
M. ZGINACZ DŁUGI KCIUKA
M. NAWROTNY CZWOROBOCZNY
Слайд 58
![MIĘŚNIE PRZEDRAMIENIA- GRUPA TYLNA M. PROSTOWNIK PALCÓW M. PROSTOWNIK PALCA](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-57.jpg)
MIĘŚNIE PRZEDRAMIENIA- GRUPA TYLNA
M. PROSTOWNIK PALCÓW
M. PROSTOWNIK PALCA MAŁEGO
M. PROSTOWNIK ŁOKCIOWY
NADGARSTKA
M. ODWODZICIEL DŁUGI KCIUKA
M. PROSTOWNIK KRÓTKI KCIUKA
M. PROSTOWNIK DŁUGI KCIUKA
P. PROSTOWNIK WSKAZICIELA
Слайд 59
![MIĘŚNIE PRZEDRAMIENIA- GRUPA BOCZNA M. RAMIENNO- PROMIENIOWY M. PROSTOWNIK PROMIENIOWY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-58.jpg)
MIĘŚNIE PRZEDRAMIENIA- GRUPA BOCZNA
M. RAMIENNO- PROMIENIOWY
M. PROSTOWNIK PROMIENIOWY DŁUGI NADGARSTKA
M. PROSTOWNIK
PROMIENIOWY KRÓTKI NADGARSTKA
M. ODWRACACZ
Слайд 60
![MIĘŚNIE RĘKI](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-59.jpg)
Слайд 61
![MIĘŚNIE KOŃCZYNY DOLNEJ](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-60.jpg)
Слайд 62
![MIĘSIEŃ BIODROWO- LĘDŹWIOWY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-61.jpg)
MIĘSIEŃ BIODROWO- LĘDŹWIOWY
Слайд 63
![MIĘSIEŃ BIODROWY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-62.jpg)
Слайд 64
![MIĘSIEŃ LĘDŹWIOWY MNIEJSZY i WIĘKSZY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-63.jpg)
MIĘSIEŃ LĘDŹWIOWY MNIEJSZY i WIĘKSZY
Слайд 65
![MIĘSIEŃ POŚLADKOWY WIELKI](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-64.jpg)
MIĘSIEŃ POŚLADKOWY WIELKI
Слайд 66
![MIĘSIEŃ NAPINACZ POWIĘZI SZEROKIEJ](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-65.jpg)
MIĘSIEŃ NAPINACZ POWIĘZI SZEROKIEJ
Слайд 67
![MIĘSIEŃ POŚLADKOWY ŚREDNI](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-66.jpg)
MIĘSIEŃ POŚLADKOWY ŚREDNI
Слайд 68
![MIĘSIEŃ POŚLADKOWY MAŁY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-67.jpg)
Слайд 69
![MIĘSIEŃ GRUSZKOWATY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-68.jpg)
Слайд 70
![MIĘSIEŃ CZWOROBOCZNY UDA](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-69.jpg)
Слайд 71
![MIĘSIEŃ KRAWIECKI](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-70.jpg)
Слайд 72
![MIĘSIEŃ CZWOROGŁOWY UDA MIĘSIEŃ PROSTY UDA M. OBSZERNY BOCZNY M.](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-71.jpg)
MIĘSIEŃ CZWOROGŁOWY UDA
MIĘSIEŃ PROSTY UDA
M. OBSZERNY BOCZNY
M. OBSZERNY PRZYŚRODKOWY
M. OBSZERNY POŚREDNI
M.
STAWOWY KOLANA
Слайд 73
![MIĘŚNIE PRZYWODZICIELE- DŁUGI, KRÓTKI, WIELKI](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-72.jpg)
MIĘŚNIE PRZYWODZICIELE- DŁUGI, KRÓTKI, WIELKI
Слайд 74
![MIĘSIEŃ PÓŁŚCIĘGNISTY I PÓŁBŁONIASTY](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-73.jpg)
MIĘSIEŃ PÓŁŚCIĘGNISTY I PÓŁBŁONIASTY
Слайд 75
![MIĘSIEŃ DWUGŁOWY UDA](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-74.jpg)
Слайд 76
![MIĘŚNIE GOLENI M. PISZCZELOWY PRZEDNI M. PROSTOWNIK DŁUGI PALCÓW M.](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-75.jpg)
MIĘŚNIE GOLENI
M. PISZCZELOWY PRZEDNI
M. PROSTOWNIK DŁUGI PALCÓW
M. STRZAŁOWY TRZECI
M. PROSTOWNIK DŁUGI
PALUCHA
M. STRZAŁKOWY DŁUGI
M. STRZAŁKOWY KRÓTKI
M. PODESZWOWY
M. PODKOLANOWY
M. ZGINACZ DŁUGI PALCÓW
M. PISZCZELOWY TYLNY
M. ZGINACZ DŁUGI PALUCHA
M. TRÓJŁOWY ŁYDKI: M. BRZUCHATY ŁYDKI I M. PŁASZCZKOWATY
Слайд 77
![MIĘSIEŃ TRÓJGŁOWY ŁYDKI](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-76.jpg)
Слайд 78
![MIĘŚNIE STOPY MM. WYNIOSŁOŚCI PRZYŚRODKOWEJ MM. WYNIOSŁOŚCI BOCZNEJ MM. WYNIOSŁOŚCI](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-77.jpg)
MIĘŚNIE STOPY
MM. WYNIOSŁOŚCI PRZYŚRODKOWEJ
MM. WYNIOSŁOŚCI BOCZNEJ
MM. WYNIOSŁOŚCI POŚREDNIEJ
M. PROSTOWNIK KRÓTKI PALCÓW
M.
PROSTOWNIK KRÓTK PALUCHA
M. ODWODZICIEL PALUCHA
M. PRZYWODZICIEL PALUCHA
ODWODZICIEL PALCA MAŁEGO
ZGINACZ KRÓTKI PALCA MAŁEGO
M. ZGINACZ KRÓTKI PALCÓW
M. CZWOROBOCZNY PODESZWY
M. GLISTOWATE
M. MIĘDZYKOSTNE
Слайд 79
![ZESTAWIENIE CZYNNOŚCIOWE MIĘŚNI W praktyce](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-78.jpg)
ZESTAWIENIE CZYNNOŚCIOWE MIĘŚNI
W praktyce
Слайд 80
![](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-79.jpg)
Слайд 81
![Diagnoza hematologiczna, biomechaniczna i fizjologiczna treningu wytrzymałościowego i siłowego](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-80.jpg)
Diagnoza hematologiczna, biomechaniczna i fizjologiczna treningu wytrzymałościowego i siłowego
Слайд 82
![Pośrednie metody wyznaczania max poboru tlenu test Astrand-Ryhming, PWC170, test](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-81.jpg)
Pośrednie metody wyznaczania max poboru tlenu
test Astrand-Ryhming,
PWC170,
test Coopera, to
12-minutowy bieg, w którym badany przebiega jak najdłuższy dystans. Na podstawie wyniku biegu oblicza się maksymalny pobór tlenu
Слайд 83
![Maksymalny pobór tlenu Maksymalny pobór tlenu minimalnie zwiększa się po](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-82.jpg)
Maksymalny pobór tlenu
Maksymalny pobór tlenu minimalnie zwiększa się po osiągnięciu wieku
dojrzałości. Czas dojrzewania jest najlepszym okresem jego podnoszenia i diagnozowania. W wieku dorosłym jego pomiar może wskazywać na predyspozycje do tego rodzaju wysiłku.
Od maksymalnego poboru tlenu ważniejsza jest zdolność wykorzystania dużej ilości tlenu zanim wysiłek wkroczy w próg przemian beztlenowych.
Ta cecha organizmu podlega wytrenowaniu.
Слайд 84
![Wyznaczenie progu przemian beztlenowych Wyznaczenie progu przemian beztlenowych pozwala monitorować](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-83.jpg)
Wyznaczenie progu przemian beztlenowych
Wyznaczenie progu przemian beztlenowych pozwala monitorować postępy w
treningu i wyznaczać strefy tętna, w których powinny odbywać się treningi. Oznaczenie progu polega na uchwyceniu intensywności wysiłku, która powoduje gwałtowny wzrost mleczanu we krwi.
Trening ma za zadanie przesuwać ten próg w górę, umożliwiając wykonywanie większej ilości pracy podprogowej, zanim gwałtowne stężenie mleczanu nastąpi.
Слайд 85
![Wyznaczenie progu przemian beztlenowych Próg przemian beztlenowych można wyznaczyć metodą](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-84.jpg)
Wyznaczenie progu przemian beztlenowych
Próg przemian beztlenowych można wyznaczyć metodą wentylacyjną, monitorowaniem
nagłego wzrostu wentylacji minutowej płuc, wydzielania dwutlenku węgla i korelowania tej sytuacji z osiąganiem progu.
Слайд 86
![Wyznaczenie progu przemian beztlenowych Najdokładniejszymi są metody inwazyjne. Polegają na](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-85.jpg)
Wyznaczenie progu przemian beztlenowych
Najdokładniejszymi są metody inwazyjne.
Polegają na wykonywaniu wysiłku o
wzrastającej intensywności.
Przyjmuje się, że gdy organizm osiągnie stężenie 4 mmol/l kwasu mlekowego we krwi, to osiąga próg przemian beztlenowych.
Najprostszą metodą wyznaczenia tego progu jest obserwacja reakcji organizmu na wysiłek. Głęboki i mocny oddech, oznacza, że wchodzimy na próg przemian beztlenowych.
Слайд 87
![Wyznaczenie progu przemian beztlenowych Najlepszą metodą diagnozowania efektów pracy wytrzymałościowej](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-86.jpg)
Wyznaczenie progu przemian beztlenowych
Najlepszą metodą diagnozowania efektów pracy wytrzymałościowej jest wskaźnik
maksymalnej równowagi mleczanowej (MLSS).
Polega na wyznaczeniu górnej wartości stężenia mleczanu we krwi, gdy zachowana jest równowaga pomiędzy jego produkcją a utylizacją.
Слайд 88
![W diagnostyce reakcji organizmu na bodziec wysiłkowy skuteczne jest określanie](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-87.jpg)
W diagnostyce reakcji organizmu na bodziec wysiłkowy skuteczne jest określanie aktywności
enzymów we krwi, kinazy kreatynowej i dehydrogenazy mleczanowej. Informuje ona, w sposób pośredni, o stanie funkcjonalnym organizmu.
Слайд 89
![Badając efekty treningu siłowego zależy nam na ocenie stanu anabolicznego.](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-88.jpg)
Badając efekty treningu siłowego zależy nam na ocenie stanu anabolicznego. Chcielibyśmy,
aby ilość hormonów budujących mięśnie brały górę, nad tymi, które degradują białko. Wskaźnikiem, który najtrafniej oddaje ten stan jest wskaźnik testosteron/kortyzol (T/C). Testosteron jest hormonem anabolicznym. Kortyzol należy do glukokortykoidów i ma działania kataboliczne.
Слайд 90
![Testosteron i kortyzol Celem treningu siłowego jest wywołanie w organizmie](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-89.jpg)
Testosteron i kortyzol
Celem treningu siłowego jest wywołanie w organizmie trwałych zmian
w reakcjach hormonalnych w odpowiedzi na trening, zmian w kierunku wzrostu wskaźnika testosteron/kortyzol.
Слайд 91
![Testosteron i kortyzol Wskaźnik ten ma istotne znaczenie w ocenie](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-90.jpg)
Testosteron i kortyzol
Wskaźnik ten ma istotne znaczenie w ocenie naszej dyspozycji
psychofizycznej. Niska jego wartość może sygnalizować przetrenowanie organizmu, nasilenie procesów katabolicznych. Efekty treningowe należy mierzyć swoiście, adekwatnie do wielkości zmian, jakie w układach naszego organizmu trening wywołuje.
Слайд 92
![Trening siłowy zaczyna się od… głowy! Cele powinny być również](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-91.jpg)
Trening siłowy zaczyna się od… głowy!
Cele powinny być również sprecyzowane i mierzalne.
Nie wystarczy zaplanować: „chce poprawić wygląd, zdrowie i sprawność fizyczną”. Należy jeszcze określić, czym będą się przejawiać konkretne zmiany i w jaki sposób można je oszacować (np. zmniejszenie zawartości tkanki tłuszczowej o kilka procent, zmniejszenie obwodu w pasie o 5 centymetrów, zredukowanie masy ciała o 5 kg, przybranie kilograma beztłuszczowej masy ciała itp.).
Należy również wyznaczyć czas potrzebny na ich realizację (zarówno w aspekcie krótko-, jak i długoterminowym). Dopiero tak określone cele treningowe pozwolą na właściwe rozplanowanie ćwiczeń i monitorowanie osiąganych postępów, a tym samym ocenę skuteczności podejmowanego wysiłku. A świadomość dobrze wykonywanego treningu i osiąganych efektów będzie doskonałą motywacją do dalszej pracy nad sobą.
Слайд 93
![„Lepiej dmuchać na zimne…” Dla własnego bezpieczeństwa przed podjęciem regularnych](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-92.jpg)
„Lepiej dmuchać na zimne…”
Dla własnego bezpieczeństwa przed podjęciem regularnych ćwiczeń siłowych
warto skonsultować się z lekarzem. Dotyczy to zwłaszcza osób, które ze względu na wiek (po 35. rż.), otyłość, styl życia (mała aktywność fizyczna, stosowane używki), stan fizjologiczny (np. ciąża) i niektóre choroby (zwłaszcza układu krążenia, oddechowego i aparatu ruchu) należą do tzw. grupy zwiększonego ryzyka.
Слайд 94
![Wyznacz cel… by nie błądzić Aby wysiłek wkładany w trening](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-93.jpg)
Wyznacz cel… by nie błądzić
Aby wysiłek wkładany w trening przynosił rezultaty, należy
określić cele i wybrać metodę – „drogę” do nich prowadzącą. Sporadyczna, spontaniczna, nierozplanowana aktywność nie przyniesie oczekiwanych rezultatów (i to bez względu na intensywność wysiłku).
Cel podjęcia treningu siłowego może być różny:
poprawa ogólnej sprawności fizycznej i samopoczucia w ramach treningu zdrowotnego
zwiększenie masy mięśniowej
wyszczuplenie, wysmuklenie sylwetki
poprawa siły maksymalnej
zwiększenie wytrzymałości siłowej.
Слайд 95
![Należy pamiętać, iż ćwiczenia siłowe, choć są doskonałym orężem treningu](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-94.jpg)
Należy pamiętać, iż ćwiczenia siłowe, choć są doskonałym orężem treningu zdrowotnego,
mogą być również „bronią obosieczną”.
Nieprawidłowy dobór ćwiczeń, błędna technika ich wykonywania, zbyt duże obciążenia i zaburzony proces regeneracyjny mogą prowadzić do przeciążenia aparatu ruchu, przetrenowania, kontuzji i innych poważnych konsekwencji zdrowotnych. Niezwykle istotne jest więc, aby przed przystąpieniem do treningu siłowego zapoznać się z podstawowymi zasadami oraz zaleceniami pozwalającymi na bezpieczne i skuteczne realizowanie tej formy treningu.
Слайд 96
![Cele te mogą się zazębiać i wszystkie być realizowane w](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-95.jpg)
Cele te mogą się zazębiać i wszystkie być realizowane w ramach treningu zdrowotnego,
należy jednak uwzględnić ich realność i osiągalność. Powinny być zatem dostosowane do naszych aktualnych możliwości.
Postawienie za cel, zwłaszcza przez osobę początkującą, wypracowania w miesiąc idealnej sylwetki modelki lub modela z okładek kolorowych czasopism jest czymś nierealnym, prowadzącym do zniechęcenia i rezygnacji z dalszych wysiłków.
Слайд 97
![Zalecenia dotyczące realizacji treningu siłowego w ramach treningu zdrowotnego Aby](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-96.jpg)
Zalecenia dotyczące realizacji treningu siłowego w ramach treningu zdrowotnego
Aby uzyskać korzystne efekty
zdrowotne, należy wykonywać ćwiczenia siłowe co najmniej 2 razy w tygodniu, w nienastępujących po sobie dniach. Powinny one angażować wszystkie większe grupy mięśniowe, poprawiając ich silę i wytrzymałość. Czas trwania treningu to około 20–60 minut.
Wybór ODPOWIEDNIEJ metody treningowej
Слайд 98
![Pierwsze treningi Bez względu na wyznaczone cele i wybraną metodę](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-97.jpg)
Pierwsze treningi
Bez względu na wyznaczone cele i wybraną metodę treningową pierwsze treningi
należy poświęcić na tzw. etap wczesnej adaptacji, który trwa około 3–6 tygodni (w zależności od wyjściowego poziomu sprawności fizycznej). Jest on przeznaczony na zapoznanie się z prawidłową techniką wykonywania ćwiczeń, poznanie własnych możliwości siłowych oraz zaadaptowanie organizmu do specyfiki wysiłku siłowego.
Слайд 99
![Pierwsze treningi Pierwsze 2–4 treningi mają na celu: zapoznanie z](/_ipx/f_webp&q_80&fit_contain&s_1440x1080/imagesDir/jpg/11900/slide-98.jpg)
Pierwsze treningi
Pierwsze 2–4 treningi mają na celu:
zapoznanie z ćwiczeniami, które będą wykonywane
podczas treningu – należy je wykonywać poprawnie technicznie, płynnie i rytmicznie, z zastosowaniem niewielkiego obciążenia
opanowanie poprawnego rytmu oddechowego – wstrzymywanie oddechu podczas ćwiczenia może powodować zaburzenia funkcji krążeniowo-oddechowych; prawidłowy rytm oddechowy to wdech – podczas opuszczania ciężaru (w fazie odprężającej), wydech – podczas podnoszenia ciężaru (w fazie pracy właściwej)
ustalenie obciążenia początkowego i liczby powtórzeń danego ćwiczenia – nie należy stosować ciężaru maksymalnego; w celu wyznaczenia własnych możliwości siłowych należy stosować metodę pośredniego szacowania siły maksymalnej