Жазылар естеліктер мен туралы.
Ол өзі де сондай тау тұлғалы адам еді.
Мінезі кесек болатын. Ол өз сияқты «Ертең не болады?», «Қарным ашып қалды-ау» дегенді ойламайтын. Халықтың мұнын мұндап, жоғын жоқтап, елдің ертеңіне алаңдайтын. Ал ақындығына келетін болсақ, Мұқағали қазақтың ауыз әдебиетін, музыкасын, өзіне дейінгі бүкіл ақындарды, Абайды бойына сіңірген. Оның әрбір өлеңінен өзің бұрын байқамаған бір жаңалық табасың. Соған қарағанда Мұқағали-біздің ұрпақтың ғажайып жыршысы. Және оның шығармалары ескірмейтін сияқты. Мысалы, көктем келген сайын бүкіл табиғат оянып, тіршілік қайта түлейді ғой. Сол сияқты Мұқағали да көктеммен, ғасырлармен бірге жаңарып, келер ұрпақпен жасай беретіндей болып көрінеді.
Сәрсенбай Дәуітов, ақын, филология ғылымының докторы, профессор.