Буктрейллер. Татар халык әкиятләре презентация

Кадерле дуслар!
Татар халык әкиятләре – дөньядагы барлык әкиятләр кебек үк, хыялны чын барлык белән, тормышны хыял белән баета, тулыландыра торган иң матур һәм аңлаешлы рухи көч.
Әкиятләребез гореф – гадәтләребез, йолаларыбыз тамырына да нык тоташкан.
Әкиятләрдә халкыбызга хас - тапкыр тел, мәкальләр, табышмаклар белән очрашабыз.
Бу китапта безгә ярдәмгә тагын бер нәрсә килә. Ул – рәсем.
Биредәге рәсемнәр күзне иркәли, җанны назлый, күңелгә тынычлык салалар, ягъни эстетик тәрбия бирәләр.

Камыр батыр

Борын заманда бер авылда карт белән карчык торганнар. Боларның ир балалары булмаган. Көннәрдән бер көнне бер карт килгән дә:
- Әгәр дә Ходай бала бирсен дисәгез, камыр изегездә, шул камырдан бала кыяфәтле нәрсә әвәләп, мич юллыгына куегыз, иртә белән торгач, шул камырны актарып карагыз. Иртәгәсен камырның тышын ватып карасалар: камыр эчендә бик матур, бик таза ир бала ята икән...

Картлар , бик куанышып, баланы тәрбияләргә тотынганнар. Малай төн үсәсен, көн үсә. Ел үсәсен, ай үсә...

Камыр батыр, уйнаган чагында, иптәш малайларын имгәтеп бетерә икән. Ул шундый көчле булган.

Беркөнне атасы аны чакырган да:
Улым , халык синнән бик зарлана. Син бу авылдан кая булса да китеп, үзеңә бер – бер һөнәр өйрәнеп кайт, уз көнеңне үзең күрерсең, - дигән.
Камыр батыр атасының сүзен тыңлап, авылдан чыгып киткән.
Ай бара, ел узып китә…
Малай бер саплам җир китә...
Юлында Камыр батыр үзенә дуслар очрата.
Алар төрле маҗараларга юлыгалар...
Камыр батыр бик күп сынаулар үтә. Шул вакытта бер байның бик матур, бик чибәр кызын очрата…

Камыр батыр кызны хатынлыкка алып, алар рәхәт гомер сөрә башлаганнар.

Өч кыз туган

Борын – борын заманда, булган ди, бер хатын. Аның булган, ди, өч кызы. Бу хатын, кызларымның өсте бөтен, тамаклары тук булсын дип, көне – төне эшләгән ди.
Менэ кызлар буйга да җиткәннәр...
Өч кыз туган, бер – бер артлы кияүгә чыгып, берсе артыннан берсе китеп тә барганнар.

Шулай матур гына тереклек иткәндә, әниләре авырып киткән.

Күрше урманда хатынның Тиен дусты бар икән, ул шуны дәшеп әйткән:
- Тиен дустым, барсана, кызларыма әйт сәнә, хәлемне белергә килсеннәрче, - дигән.

Тиен шундук чыгып чапкан...
Кызлар бу кайгылы хәбәргә игътибар итмәгәннәр...

Тиен тәрәзәсен какканда, кече кыз камыр баскан чак икән. Ул кулларында сөртеп тормаган, әнисе янына чыккан да йөгергән...

Тиен кече кызга әйткән:
И сөекле бала, - дигән, - гомер буе игелек күр, кешеләрне бәхетле ит, дигән...
Ә чыннан да әкиятнең ахыры ничек тәмамлана икән???