Iван Паўлавiч Мележ (1921 – 1976) презентация

«Чалавек без гiсторыi, без традыцый – што дрэва без карэння»
I. Мележ

Бацькi – сяляне:
Павел Фёдаравiч i Марыя Дзянiсаўна Мележы

«Багата можа быць у чалавека за жыццё iншых куткоў, больш слаўных i больш выдатных, але гэты куток…(куток маленства, што прайшло ў матчынай хаце…) – самы дарагi, самы шчымлiвы!»
I. Мележ

Палеская вёсачка

Яно было такое – Палессе!

Пачатковая школа ў Глiнiшчах, дзе вучыўся Мележ

Iван Мележ у школьныя гады

Мележ, намеснiк палiтрука горна-артылерыйскага палка. 1941 г.

Мележ (першы рад у сярэдзiне) сярод слухачоў курсаў палiтсаставу. 1942 г.

Першыя апавяданнi – «Сустрэча» i «Апошняя аперацыя» - створаны ў шпiталi ў Тбiлiсi летам 1942 г.
1943 год – упершыню выступiў у друку як празаiк.
Газета «Бугурусланская праўда».
Апавяданне «Апошняя аперацыя»

Мележ, выкладчык ваеннай падрыхтоўкi БДУ. 1944

Мележ (у цэнтры) у танкавай часцi ў час работы над раманам «Мiнскi напрамак». 1950 г.

I.П.Мележ з жонкай Лiдзiяй Якаўлеўнай i дачкой Людай

Каля роднай хаты з маці Марыяй Дзянісаўнай, братам Расцiславам i дачкой Людай. 1953 г.

Дома за рабочым сталом

1946 – зб. aпавяданняў «У завiруху»
1952 - раман «Мiнскi напрамак»
1954 – зб. «Блiзкае i далёкае»
1957 - зб. «У гарах дажджы»
1961 – зб. «Што ён за чалавек»
1960 – раман «Людзi на балоце»
1965 – раман «Подых навальнiцы»
1976 – раман «Завеi, снежань»
Незавершаны «За асакою бераг» i «Праўда вясны»
1975 – Кнiга «Жыццёвыя клопаты»

«П а л е с к а я х р о н i к а»
«Ведаць, хто мы. Не забываць, адкуль мы выйшлi. Толькi тады, калi мы будзем ведаць, адкуль мы, якiмi былi, мы можам ведаць, хто мы. Ведаць цану сабе, свайму жыццю».
«Хачу пазнаёмiць iншыя народы з беларусамi, паказаць, хто мы такiя: чаму ў вайну недалiчылiся кожнага чацвёртага, а не сталi перад нахабнымi чужынцамi на каленi»

Здымаецца тэлефiльм па «Палескай хронiцы». 1975 г.

Л. Давiдовiч у ролi Ганны, Г. Гарбук у ролi Васiля

1 9 7 2 год
Нададзена званне народнага пiсьменнiка Беларусi
За раманы «Людзi на балоце» i «Подых навальнiцы» прысуджана вышэйшая ўзнагарода краiны – Ленiнская прэмiя

Пасля ўручэння Ленiнскай прэмii. 1972 г.

«Чалавек – скарб. Чалавекам нельга кiдацца. Увага да яго патрэбна i чалавеку, i справе, i краiне»
I. Мележ

Iван Мележ быў дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР i сакратаром, а затым намеснiкам старшынi праўлення Саюза пiсьменнiкаў БССР, старшынёй Беларускага камiтэта абароны мiру, членам Сусветнага Савета Мiру, старшынёй Беларускага аддзялення таварыства «СССР – Францыя».
Узнагароджаны двума ордэнамi Працоўнага Чырвонага Сцяга, ордэнамi Чырвонай Зоркi, «Знак Пашаны» i медалямi.

Будынак лiтаратурнага музея I. Мележа
ў в. Глiнiшчы