Podbijanie fundamentów презентация

Wzmocnienie fundamentów opiera się na trzech metodach:
a) Usztywnienie – stosowane gdy występują ruchy tektoniczne, brak dylatacji w budynku lub niejednolity grunt, z czym związane jest nierównomierne osiadanie albo podnoszenie budynku
b) Poszerzenie ław fundamentowych – wykonywanie poprzez obustronną dobudowę odsadzek żelbetowych powiązanych zbrojeniem lub przez wywiercone otwory; Dobudowane części mogą być również powiązane ze sobą kablami sprężonymi, można również podłożyć pod fundament nową ławę żelbetową; prace wykonuje się odcinkowo w odpowiednich wykopach
c) Pogłębienie fundamentów – wynika zarówno z konieczności wykonania podpiwniczenia budynku, jak i potrzeby „podpięcia” się pod niżej leżące warstwy nośne; wynika zazwyczaj z powodu wzrostu obciążenia lub osłabienia wytrzymałości warstw, na których posadowiono obiekt; pogłębienie może być wykonywane poprzez monolityczną podbudowę (wykonywaną odcinkowo z zachowaniem wszelkich zabezpieczeń roboczych) lub za pośrednictwem pali i studni.

Wzmacnianie fundamentów przez: a - obetonowanie istniejącego fundamentu, b - poszerzenie ławy obudową żelbetową, c - podsadzenie ławy żelbetowej, d - poszerzenie przez obustronne ławy żelbetowe, e - przeniesienie obciążenia poprzez oczepy na żelbetowe pale, f - podsadzenie żelbetowej płyty z belkami na palach, g - wzmocnienie za pomocą pali wciskanych systemu Mega (1 - poduszka betonowa, 2 - dźwignie hydrauliczne, 3 - rury żelbetowe), h - wzmocnienie za pomocą cienkościennych rur wciskanych (I - przekrój, II - ustawienie dźwigników na ramie stalowej, 1 - zabezpieczenie wykopu, 2 - element rurowy, 3 - kliny żelbetowe, 4 - prefabrykat żelbetowy, 5 - dźwigniki hydrauliczne).

Ława fundamentowa wymaga podbicia, gdy:
została podmyta. Częstą przyczyną podmywania fundamentów jest woda spływająca z dachu, na którym nie wykonano rynien. Woda ściekająca bezpośrednio na ziemię tuż przy fundamencie dostaje się wtedy pod fundament i podmywa go. Jedyną metodą wzmocnienia uszkodzonej podbudowy jest podbicie ławy. Miejsca, w których pod wpływem przesączającej się wody pękła osiadająca ława, trzeba dodatkowo wzmocnić stalowymi prętami;
- planowana jest nadbudowa dodatkowej kondygnacji. Dotychczasowa szerokość ławy może się okazać niewystarczająca. Aby równomiernie przenieść na grunt zwiększone obciążenie od nadbudowywanej kondygnacji, trzeba wykonać poszerzenie ławy przez jej obustronne obetonowanie lub obmurowanie;
- obok, w bezpośrednim sąsiedztwie istniejącego budynku, planowana jest dobudowa. Grunt wokół istniejącego budynku został naruszony podczas wykonywania jego fundamentów, dlatego dobudowywaną część należy posadowić poniżej, na gruncie nienaruszonym. Jednocześnie trzeba wykonać podmurowanie lub podbetonowanie, aby osiągnąć wspólny poziom posadowienia;
- ława fundamentowa została zagłębiona powyżej linii przemarzania. Zbyt płytkie zagłębienie powoduje unoszenie budynku przez wodę zamarzającą w gruncie, co przyczynia się do nierównomiernego jego osiadania wiosną, gdy grunt zaczyna rozmarzać. Niedostatecznie zagłębioną ławę należy podbić poniżej głębokości przemarzania (na przeważającym obszarze Polski jest to 1 m, a w najzimniejszych okolicach - 1,4 m);
- planowane jest pogłębienie piwnic. Górna warstwa posadzki piwnic znajduje się zaledwie 10-12 cm powyżej ławy fundamentowej. Aby obniżyć jej poziom, konieczne jest obniżenie całej ławy fundamentowej.

Zasady podbijania
- Obwód domu należy podzielić na odcinki długości 1 m.
- Jednocześnie można podkopać co czwarty odcinek.
- Odległość między kolejnymi odcinkami nie powinna być mniejsza niż 1,5-krotna wysokość ściany piwnic. Jeżeli ściana piwnic ma wysokość 220 cm, to pomiędzy podbijanymi odcinkami powinna zostać odległość 3,5-4 m.
- Fundamenty podbić można betonem klasy minimum B 15 albo podmurować cegłą pełną klasy minimum 10 lub bloczkami betonowymi, używając zaprawy cementowej.
- Odsłonięty odcinek trzeba chronić przed zalaniem.

Podbijanie fundamentów za pomocą pali jest jedną z popularniejszych metod. Może być ono wykonywane z układzie jedno- lub dwurzędowym.
Układ dwurzędowy – wiercone, wbijane lub wkręcane pale (zazwyczaj Straussa lub Wolfsholza) sytuuje się po obu stronach fundamentu, a następnie łączy się poprzecznie belkami stalowymi lub żelbetowymi. Najczęściej pale nie tworzą regularnych rzędów, lecz poszczególne punkty (zależnie od dostępności i potrzeb technicznych). Popularnością w tym zakresie cieszą się także mikropale wiercone przez mury fundamentowe pod różnym kątem. Stosuje się też studnie z kręgów betonowych lub żelbetowych wpuszczone w grunt i wypełnione chudym betonem.
Układ jednorzędowy – pale prefabrykowane lub cienkościenne segmenty rury żelbetowej o dużej średnicy ustawia się bezpośrednio pod fundamentami, a następnie wciska się je w głąb gruntu za pomocą podnośników hydraulicznych. Głowice pali na zakończenie poddane są obetonowaniu.

Zamek w Malborku; Koncepcja wzmocnienia fundamentów za pomocą mikropali