Жеке даму генетикасы презентация

Тақырыбы: «Жеке даму генетикасы»
Мақсаты: Про- және эмбриональді даму процесстерін, жыныс жасушаларының қалыптасуын және құрылымын, және ұрықтану процесін, эмбриогенез механизмдерін және этаптарын оқып білу.
Дәріс жоспары:
Проэмбриональді даму.
Жұмыртқа жасушасының құрылымы.
2. Спермияның құрылымы.
3. Оогенез.
4. Сперматогенез.
5. Ұрықтану.
6. Эмбриогенез кезеңдері.
7. Эмбриогенездің негізгі механизмдері.
8. Эмбриогенездің генетикалық бақылануы.
10. Адамның эмбриогенезінің кейбір ерекшеліктері.

Көбеюдің биологиялық ролі ұрпақ ауыстыруды қамтамасыз етуден тұрады.
Көбею түрі екі топқа бөлінеді: жыныссыз және жынысты.

Проэмбриональды дамудың генетикасы.
Онтогенез - зиготаның пайда болу кезеңінен, биологиялық өлімге дейінгі ағзаның жеке дамуы.
Онтогенездің кезеңдері:
1. Проэмбриональді – (гаметаның дамуы, ұрықтану)
2. Эмбриональді- (туылғанға дейінгі даму)
3. Постэмбриональді- (туылғаннан кейінгі даму)

Онтогенез кезеңдері

Сперматогенез. Сперматогониилер примордиальді жыныс жасушаларынан дамиды, ерте эмбриогенез кезінде гонадаларға миграцияланады. Жынысты пісіп жетілу басталғаннан кейін сперматогонийлер тез бөліне бастайды (көбею кезеңі), өседі және бірінші қатардағы сперматоциттерге айналады. Бірінші қатардағы сперматоциттер мейоздың бірінші бөлінуінен кейін (пісіп жетілу кезеңі) екінші қатардағы сперматоциттерге айналады, олар екінші мейоздық бөлінуден кейін сперматидтерге айналады. Сперматидтер дифференцировкалану кезеңінен кейін сперматозоидтарға айналады.

Бір сперматогониядан пайда болған ұрпақтар синцитиум құра отырып цитоплазмалық көпірлер арқылы байланыста болады. Әрбір гаплоидты сперматозоид синцитиумда көрші сперматозоидтардың цитоплазмасымен қосылады және морфодифференциров-
калану үшін диплоидтық геномның өнімдерін қолдануы мүмкін. Осылай, У-хромосомалары бар сперматозоидтер Х-хромосомада орналасқан гендермен кодталған қажетті ақуыздарды қолдануы мүмкін.

Сперматозоидтың құрылысы.
Басы, мойыны, ортаңғы бөлігі, құйрықтан (аксонема) тқрады. Спермияның басында Гольджи жиынтығының өсіндісі акросома орналасады. Акросомада гидролитикалық ферменттер протеаза және гиалуронидаза болады.
Бұл ферменттер жұмыртқа жасушасының мөлдір қабықшасын ерітіп, спермияның ішке енуіне жеңілдік жасайды. Спермияның ортаңғы бөлігінде спиралді митохондрия орналасады. Құйрығы – аксонема, тоғыз дуплетті микротүтікшелермен қоршалған, екі орталық синглеттен тұрады (9+2).
Әрбір кезде 300-500 миллион сперматозоидтар пісіп жетіледі

Овогенез
Оогенез.
Оогониилер примордиальді жыныс жасушаларынан дамиды. Бірнеше митоздық бөлінуден (көбею кезеңі ) және өсіден кейін оогонийлер бірінші қатардағы ооциттерге айналады. 1-ші қатардағы ооциттер мейоздық бөлінуге өтеді (пісіп жетілу кезеңі). Сүтқоректілерде 1-ші қатардағы ооциттер эмбриогенездің өте ерте процесінде (эмбриональдік дамудың 3-ші және 8-ші айларының арасында) қалыптасады және мейоздың бірінші бөлінуі, профаза кезінде жынысты пісіп жетілу кезеңіне дейін тоқталады. Әр ай сайын бірінші қатардағы ооцит (тек біреуі), мейоздың бірінші бөлінуін аяқтап, екінші қатардағы ооцитке айналады, 2-ші қатардағы ооцит мейоздың екінші бөлінуін ұрықтанғаннан кейін ғана аяқтайды.

Овогенез хромосоманың гаплоидты жиынтығы мен зигота өнімдерінің түзілуіне жауап береді.
Овогенездің нәтижесінде бір үлкен жұмыртқа жасушасы және үш кіші полюсті денешік түзіледі.
1. Мейоздың бірінші бөлінуі жыныс безінде өтеді;
2. Мейоздың екінші бөлінуі, екінші қатардағы ооциттердің овуляциясынан кейін фаллопиевті түтікте жүреді;
3. Бүкіл өмірінде жыныс безінде 300-400-ге жуық ооциттер жетіледі.

Жұмыртқа жасушасының дамуы және құрылымы
Жұмыртқа жасушасы шар тәрізді, адамдардағы диаметрі – 0,1 мм, бақаларда 1-2 мм және құстарда және рептилийлерде бірнеше см-ге дейін жетеді. Жұмыртқа жасушасының артық қоректік заттары сарыуыз түрінде болады. Сарыуыз липидтерге, ақуыздарға және полисахаридтерге бай. Сарыуыз жиі арнайы сарыуыздық гранулалардан тұрады. Сүтқоректілерде эмбрион қоректік заттарды анасынан плацента арқылы алады, жұмыртқа жасушасында сарыуыз аз болады.

Жұмыртқа жасушасының қабықшалары: Мөлдір қабықша (zona pellucida) жұмыртқа жасушасын механикалық зақымдалудан қорғайды және сперматозоидтардың енуіне кедергі жасайды; сәулелі венец (corona radiata) фолликулярлық жасушалардан қалыптасқан.

Ұрықтанушы жұмыртқа жасушасы

Былқылдақ денелілердің сперматозоидтары және жұмыртқа жасушасы

Жұмыртқа жасушасының
беткейіндегі спермиялар

Оогенез бен сперматогенез арасындағы айырмашылықтары

Ұрықтану
Ұрықтану 2-і түрге бөлінеді:
1. Сыртқы ұрықтану – сыртқы ортада өтеді (балықтар).
2. Ішкі ұрықтану – сүтқоректілер, адам.
Ұрықтану процесі зиготаның пайда болуымен аяқталады.

Ұрықтану этаптары:
1. Капаситация. Сүтқоректілердің спермасы ең алғашында ұрықтануға қабылетсіз болады. Аналық даралардың жыныс жолдарында (жатырда) 5-6 минут ішінде сперматозоидтарда функциональдық және биохимиялық өзгерістер өтеді. Бұл өзгерістер гликопротеиндерге, липидтерге және плазмалық мембрананың иондық каналдарына, жұмыртқа жасушасының мөлдір қабықшасымен байланысатын сперматозоидтар үшін қажет рецепторларға қатысы бар. Капаситация кезінде сперматозоидтардың белсенділігі жоғарылай түседі.

2. Акросомальды реакция.
Капаситациядан кейін сперматозоидтар
бас жағында орналасқан гиалуронидаза ферментін қолдана отырып жұмыртқа жасушасының сәулелі венец арқылы өтеді. Содан кейін спермия мөлдір қабықшамен байланысады, акросомальды реакция өтеді. Гидролитикалық ферменттер мөлдір қабықша арқылы өтуге көмектеседі. Ары қарай сперматозоидтың мембранасы жұмыртқа жасушасымен қосылады.

3. Кортикальды реакция. Сперматозоидтармен қосылу жұмыртқа жасушасын белсендендіреді. Кортикальдік гранулалар жасушааралық кеңістікке сұйықтықтарын бөліп шығарады. Кортикальдік гранулаларда болатын заттар мөлдір қабықшаның құрылымын өзгертеді, нәтижесінде ары қарай бір де бір сперматозоид ол арқылы өте алмайды.

4. Бірінші бөліну ұршық жібін қалыптастыру. Екі пронуклеустер жұмыртқа жасушасының орталығына қарай миграцияланады. Центросомалар екі еселенеді, ядролық қабықшалар ыдырайды, және екі гаметаның хромосомалары бірінші бөліну ұршық жібімен қосылады (жалпы метафазалық пластинканы түзеді).

Зиготаның түзілуінің екі типі бар:
1. Пронуклеустердің ядролық мембранасының қосылу жолы- синкарион (теңіз кірпісі).
2. Ядролық мембрананың бұзылысынан кейін, хромосоманың бірігуі – сингамия (сүтқоректілер, адам.)

Ерте эмбриональдық даму
Барлық жануарлардың ерте эмбриональдік даму кезіндегі анатомиялық кестесі бірдей болады. Ұрықтанған жұмыртқа жасушасы бөлініп, бластула пайда болады. Сүтқоректілерде бөлшектенудің келесі этаптары белгілі:
Жасушалар бір-біріне тығыз орналасып шар тәріздес, яғни моруланы түзеді.
2. Жасушалар арасында сұйықтыққа толы аймақ - бластоцель түзіледі.
3. Жасушалар біртіндеп шетке қарай жылжып бластула қабырғасын немесе бластодерманы түзеді.

Бөлшектену-дегеніміз
жетілген зиготаның митоз жолымен бөлінуі. Бөлшектену көп жасушалы, бірқабатты ұрықтың-бластуланың түзілуімен аяқталады.

Онтогенез кезінде тұқымқуалайтын ақпараттың берілуі.
Тотипотенттілік немесе бірдей тұқымқуалау
- екі жеке бластомерлердің әрқайсысынан толық ағза дамиды, яғни бластомерлер осы кезеңде тотипотентті.

Барлық ағзаларда тотипотенттілік әртүрлі сақталады:
Тритонда – 16 бластомерлер кезеңіне дейін.
Қояндарда – 4 бластомерлерге дейін.
Адамдарда да тотипотенттілік (2-і, 4- және одан жоғары бірзиготалы егіздерде) болады.

Бөлшектену морфологиясы:
1. Толық немесе голобластикалық – бөлшектену сызығы жұмыртқаның бүкіл жоғарғы бөлігі арқылы өтеді және төменгі бөлшектерге дейін жетеді (изолецитальді және телолецитальді жұмыртқа жасушасы).
2. Жартылай бөлшектену немесе меробластикалық сызықтар терең болмайды. Беткейлік (центролецитальді жұмыртқа жасушасы) немесе дискоидальді (полилецитальді жұмыртқа жасушасы).

Морула

Бластоциста

Бластомерлердің көлеміне
байланысты бөлшектену бөлінеді:
Тепе-тең – бластомерлер көлемі бірдей.
Тепе-тең емес – бластомерлер көлемі бірдей емес.
Сонымен қатар, бөлшектену синхронды және асинхронды болуы мүмкін.

Бластула түрлері:
Целобластула (ланцетник).
Амфибластула (құрбақа).
Дискобластула (құстар).
Бластоциста адам,сүтқоректілер).
Стерробластула – бластоцелі жоқ (ішек қуыстылар).
Перибластула (буын аяқтылар).

-
I—екі бластомера,
II—төрт бластомера, III—сегіз бластомерлер,
IV— морула,
V—бластула
А – Ланцетник
Б – Лягушка

Адам зиготасының бөлшектенуі.
А - екі бластомер; Б - үш бластомер; В – төрт бластомер;
Г - морула; Д – моруланың кесіндісі; Е, Ж – ерте және кеш бластоцистаның кесіндісі:
1 - эмбриобласт, 2 - трофобласт, 3 - бластоцель

Теңіз кірпішешені мен бақа бластулаларының құрылысы

Гаструляция -
- бұл эмбрионалдық жасушалардың қозғалу процесі, нәтижесінде ұрықтың 2 немесе 3 қабаты пайда болады.
Екі қабатты гаструла сыртқы жапырақ- эктодермадан және ішкі қабат – энтодермадан тұрады. Үш қабатты гаструлада мезодерма пайда болады.

Екі қабатты гаструланың пайда болуының төрт әдісі бар:
1. Инвагинация –бластодерманың бір бөлігінің түгелдей ішке енуі.
2. Эпиболия – вегетативті полюстағы ірі жасушалардың анимальді полюстегі ұсақ жасушалармен өсіп жабылуы.
3. Деляминация – бластодерма жасушаларының екі қабатқа бөлінуі.
4. Иммиграция – бластоцель ішіне жасушалардың ауысуы.

Үш қабатты гаструланың пайда болуы:
Екі әдіспен өтеді:
Телобластикалық әдісте – бластула қуысында екі үлкен жасуша түзіледі. Бұл телобластар деп аталады. Осы жасушалардан мезодерма түзіледі (бірінші ретті ауыздыларда).

2. Энтероцельді әдісте – алғашқы ішекте қалта тәріздес өсінді пайда болады. Осы өсінді мезодерманы түзеді (бластоцельдің ішіне қарай олардың қабырғалары өседі, екінші ретті ауыздыларда).
Гаструляция біткеннен кейін
ұрықтың өстік жинағы пайда болады
(жүйке жүйелері, қаңқа және
бұлшық-ет).

Органогенездің басталуы – бұл нейруляция кезеңі:
1.Эктодерманың дорсальді бөлігінің қалыңдауы, нерв пластинкасының түзілуі.
2. Нерв пластинкасы түзілгеннен кейін олардың бүйір бөлігі қалыңдап нерв түйініне айналады.
3. Нерв түйіндері бір-біріне жақындап, біртіндеп өсіп нерв пластинкасында нерв түтігін түзеді.
4. Нерв түтігіндегі аймақ невоцель деп аталады
(келешекте невроцельдің ішінде жұлын пайда болады).
6. Нерв түтікшесінің жанында нерв айдаршаларының жасушалары миграцияланады. Олар келешекте нерв жүйелерін қалыптастырады.

7. Мезодермадан хорда немесе нотахорд пайда болады. Соңынан, сүйек және шеміршек ұлпаларына ауысады.
8. Осы уақытта энтодермадан ішек түтікшесі қалыптасады.
9. Ары қарай мезодермадан бөліктер немесе сомиттер қалыптаса бастайды. Сомиттер келешек дерматомға, склеротомға, миотомға, гонотомғы, невротомға бастама береді.

Органогенез барысында ұрық жапырақшалары келесі ұлпаларға және мүшелерге бастама береді:
Эктодермадан – эпидермис, орталық және шеткі жүйке жүйелері, көз, ішкі құлақ дамиды;
Эндодермадан – тыныс алу және ас қорыту жүйелерінің эпителиальді төсеніші, ас қорыту трактісіне ашылатын, бездер, бауырдың безі және ұйқы безі жасушалары дамиды;
Мезодермадан – қаңқа бұлшық еті және ішкі мүшелердің бұлшық еті, қан жасушалары және венаның ішкі төсеніштері, репродуктивтік мүшелердің және зәр шығару жүйесінің сір қабықшалары (серозная оболочка), жүрек-тамыр жүйесінің көп бөліктері. Ддәнекерлеуші ұлпалар, шеміршектер, сүйектер, байланыстар, сіңір, тері, ішкі мүшелердің негізгі заттары.

Адамдағы бөлшектену және имплантация. Ұрықтанғаннан соң бір күннен кейін зигота бөліне бастайды. Шамамен төртінші тәулікте бластомерлерден, 60 немесе одан да көп жасушалардан тұратын тығыз шар морула пайда болады. Әрі қарай бластоциста қалыптасады. Бластоцистаның имплантациясы шамамен ұрықтанғаннан кейін 7-ші тәулікте жүреді

Адамның ерте эмбриогенезінің кезеңдері человека

Омыртқалы жануарлар мен омыртқасыздардың генетикалық ұқсастығы.
Көптеген түрлердің геномын секвенирлеу әртүрлі түрлердің арасындағы ұқсастықты анықтады. 20000 гені бар Caenorhabditis elegans (нематода), 14000 гені бар Drosophila және 25000 гені бар Homo sapiens-ті салыстырған кезде, минимум 50% адам гендері анықталған түрлерде және құрттар мен шыбындардың геномында бар екені анықталды.
Эмбриогенезді бақылайтын көптеген гендер әртүрлі түрлерде ұқсас.

Эмбриогенезді реттеуге қатысатын гендер иерархиясы

Дрозофила денесінің негізгі бөліктерін қалыптастыратын және дамуға жауап беретін туыстас гендер (кластер гендер).
НОХ (хокс)-гендер – ұрық денесі бөліктерінің дұрыс қалыптасуына жауап береді
Реттеуші НОХ-гендер қатаң тізбектеліп орналасады: бас жағындағы гендер бас құрылысына, ортаңғылар-кеуде құрылысына, соңғылары-дененің төменгі бөліктеріне жауап береді.

Дрозофиланың гомеозис-гендері (немесе НОХ-гендер) ашылып, зерттеп біткеннен кейін, осыған ұсқас гендер барлық ағзаларда (нематодтардан бастап адамдарға дейін)табылды.

Дамудың заңдылықтары.
Онтогенездің негізгі кезеңдері немесе онтогенез этаптары кезектесіп жүреді және бірін-бірі ауыстырады. Барлық осы күрделі тәртіпті, онтогенетикалық қалыптасуды қандай генетикалық механизмдер жүзеге асыратынын қарастырамыз.

Эмбриогенез механизмдері:
Жасушаның бөлінуі –зиготадан көпжасушалы ұрық пайда болады, ағзаның өсуі, ұлпалардың жаңаруы жүреді.
2. Жасушалардың миграциясы – бұл жасушалардың орын ауыстыруы, морфогенез процесінде, гаструляция кезінде үлкен маңызды құбылыс. Миграцияның бұзылуы мүшелердің толық жетіспеуіне немесе гетеротопияға- орындарының ауысуына алып келеді (бұл дамудағы туа пайда болатын ақаулар).
(Микрогирия және полигирия-үлкен ми сыңарында ұсақ және аномальді орналасқан қыртыстар, агирия-қыртыстары жоқ, тегіс ми).

3. Жасушалардың сұрыпталуы – жасушалар бір-бірлерін таниды, нәтижесінде белгілі бір жасушалардың жиынтығы түзіледі (бұл гаструляция кезеңінде, жасушалар таңдамалы сұрыпталады, адгезия - бір-біріне жабысу жүреді).
4. Жасуша өлімі – жәндіктердің, қос мекенділердің метаморфоз кезінде, адамдарда-дене қуысының, тамырлардың пайда болуы кезінде маңызды роль атқарады.

5. Жасушалардың дифференцировкасы-
Бұл процесстер нәтижесінде шығу тегі бір жасуша арасында химиялық, морфологиялық және функциональдық айырмашылықтар пайда болады. Жасушалар дифференцировкасы негізінде гендердің дифференциальдік экспрессиясы немесе белгілерде гендердің көрінуі таңдамалы болады.

6. Эмбриональді индукция -
Жетіліп келе жатқан ұрық бөлімінің бір-біріне әсері (индукция).
Индукция кезектесіп жүреді, яғни процесс бүкіл мүшелер мен жүйелердің дифференцияциясы біткенше жүреді.
Белгілі бір жасушалар басқа жасушаларға ұйымдастырушылар ретінде әсер етеді.
Бірінші, екінші және үшінші ұйымдастырушылар бар.

Эмбриогенез кезінде уақытша немесе провизорлы мүшелер пайда болады.
Амнион - эктодермалды қапшық. Іші сұйықтыққа толы болады. Бұл сұйықтық ұрықты кеуіп қалудан, механикалық зақымдалудан сақтайды. Сонымен қатар амниондағы тегіс бұлшықетті талшықтар тербелісті қозғалысты туғызып, жетіліп келе жатқан ұрықтың бөлімдерін бір біріне кедергі жасаудан сақтайды.
Сарыуыз қапшығы - арқылы алғашқы жыныс клеткасы және ұрықтың қан клеткасы жетіледі.

Хорион - сыртқы ұрық қапшығы. Хорион аналық ұлпамен жалғасады. Хорион арқылы ұрықта газ алмасу, қоректену, фильтрация, гормондар синтезі құбылыстары өтеді.
Аллантоис мезодермасы хорион мезодермасымен қосылып плацентаны түзеді. Плацента аймағында хорион ұлпасы және шырышты жатыр болады. Плацента клеткалары 4 гормон түзеді, олардың ішінде несепке бөлінетін гонадотропин гармоны да бар.

Тақырыбы: «Тератогендік факторлар, дамудағы туа біткен ақаулар»
Мақсаты:. Эмбриональдік дамудың критикалық кезеңдері, дамудың туа біткен ақаулардың және тератогендік факторлардың жіктелуін оқып білу.
Дәрістің сұрақтары:
1. Эмбриональдік дамудағы критикалық кезеңдері.
2. Тератогендік факторлардың жіктелуі.
3. Дамудың туа біткен ақауларының жіктелуі.

Онтогенездің жіктелуі
Экологиялық-эмбриональді көз қарас бойынша онтогенез келесі этаптарға бөлінеді:
Пренатальді (туылғанға дейінгі) – ағза өз бетінше қоректене алмайды және басқа қызметтерді атқара алмайды.
Интранатальді (туылу).
Постнатальді (туылғаннан кейінгі)- ағза өз бетінше қоректенеді, сыртқы ортамен байланыста болады.

Жалпы-биологиялық көз қарас бойынша онтогенез келесі кезеңдерге бөлінеді:
1. Репродуктивтіге дейінгі кезең– ағза жынысты көбею қызметін атқара алмайды. Ағза әртүрлі сыртқы орта факторларына сезімтал болады.
2. Репродуктивті кезең- ағза жынысты көбею қызметін атқарады, жүйелер мен ұлпалар тұрақты жұмыс істейді, ағза орта факторларына төзімді.

3. Репродуктивтіден кейінгі кезең – ағзада жынысты қызмет төмендеп, көбею процесіне қатысуы шектеліп тоқталады. Ағза қартайып, өз тіршілін жоя бастайды.
Репродуктивтіге дейінгі кезең бөлінеді:
1. Эмбриональді –немесе ұрық, зиготаның түзілу сәтінен басталып, ұрықтың сыртқа шығу процесіне дейін созылады. Бөлшектену, гаструляция және гисто-органогенез этаптарынан тұрады.

2. Ювенильді кезеңде– ағзаның қарқынды өсуі, қаңқа, тері, жыныс бездері, тістердің алмасуы, дене пропорциясының қалыптасуы жүреді. Жынысты пісіп жетілумен аяқталады.

Адамдағы критикалық кезеңдер
(П.Г.Светлов бойынша)
1. Ұрықтың имплантация процесі- 6-7 тәулік.
2. Плацентаның пайда болуы – 3-6- апта.
3. Туылу процессі - 39-40 апта.

Дамудың туа біткен ақаулары – бұл құрылымдық бұзылыстар, туылғанға дейін пайда болады, туылғаннан кейін і немесе туылғаннан кейін біраз уақыт өткеннен кейін көрінеді, мүшелердің бұзылысын шақырады (аномалиялар – мүшелердің қызметі бұзылмайды).
Шамамен, жаңа туылған нәрестелерде 3% дамудың аномалиялары жақсы көрінеді. Алғашқы екі жылда дамудың әртүрлі аномалиялары, балаларда 6% және 8%-ы 5 жыл көлемінде көрінеді.

Дамудың барлық туа пайда болған ақаулары бірнеше топқа бөлінеді:
1. Пайда болу себептеріне байланысты: белгісіз себептері (50-60% ); мультифакториальдық, тұқымқуалаушылық пен сыртқы орта факторларының әсерінен пайда болатындары (20-25%); экзогендік (7-10%); тұқымқуалайтын (13-15%).

Экзогенді-кемістіктер тератогенді факторлардың әсерінен пайда болады.
- Тұқымқуалайтын – ата-анасының гаметасында гендер мен хромосомалардың өзгерісінен туындайды. Мұндай мутациялар биохимиялық, субжасушалық, жасушалық, мүшелік және ағзалық процестердің бұзылысынан пайда болады.
- Мультифакториальді – экзогенді және тұқымқуалайтын факторлардың әсерінен пайда болады.

Еріннің және таңдайдың бір жақты және екі жақты жырығы
.

Жүйке түтігінің дефектісі: акрания, анэнцефалия.
АҚШ-та барлық сәби көтеретін жастағы әйелдерге күнде 0,4 мг фолий қышқылын ішуге ұсыныс береді.

2. Пренатальді дамудың кезеңдеріне байланысты:
Гаметопатиялар (зигота кезеңінде).
Бластопатиялар (бластула кезеңінде) – егер бұзылыс өте күрделі болса, онда ұрық өледі, яғни «бар немесе жоқ» принципі болады.
Эмбриопатиялар (2-8 апта) – бұл туа біткен кемістіктердің негізгісі, өйткені мүшелердің орналасуы және қалыптасуы жүреді. Ұрықтың «адам келпіне» келуі.
Фетопатиялар –10 апта өткеннен кейін пайда болады. Дене салмағы төмендейді, интеллектуальді даму кідіреді, әртүрлі функциональдік бұзылыстар болады.

Онтогенез кезінде тератогендік факторлар ауыр туа пайда болған аномалиялардың дамуының себептері болуы мүмкін.
Ұрықтық кезең кезінде тератогендік факторлар морфологиялық немесе физиологиялық бұзылыстарды шақырады (интеллектуальдік дамудың кідірісі, дене салмағының төмендеуі)

3. Шығу жүйелігіне байланысты кемістіктер бөлінеді:
Біріншілік – тератогендердің тікелей әсер етуінен пайда болады.
Екіншілік – біріншіліктің асқынуы болып табылады, олармен патогенетикалы байланысты.
4. Ағзада кемістіктің таралуы бөлінеді:
- Изолирленген (даралық) немесе жалғыздық;
Жүйелік (бір жүйені қамтиды);
Көптік (бірнеше жүйені қамтиды).
5. Филогенетикалық маңыздылығы бойынша кемістіктер бөлінеді:
Филогенетикалық – ата-тектері түрлеріндегі мүшелердің кемістіктерін еске түсіреді (қатты таңдайдың өзгеруі).
Филогенетикалық емес – ата-тектерінде мұндай кемістіктер болған жоқ (эмбриональді ісіктер, сиямды егіздер).

Дамудың туа пайда болатын ақауларының көрінуін шақыратын, факторлар немесе тератогендер – 4 класқа бөлінеді:
Хромосомалық мутацияны туғызады (иондаушы сәулелер, химиялық заттар).
2. Химиялық заттар (алкоголь, пестицидтер, ртуть (Минамата ауруы), дәрілік заттар-хинин, талидамид).
3. Вирустар (қызылша ауруы, сифилис қоздырғышы.
4. Қарапайымдар- (токсоплазма).

Ұрықтың ішімдікпен байланысты синдромы: көз саңлаулары қысыңқы, бетінің қатқылдануы (уплощение лица), мұрын-ауыз және үстіңгі ерін сызықтарының дамымауы, эпикант, переносица төмен орналасқан, құлақтарының аномалиясы, мұрны қысқа.

Ұрықтың қылғылт синдромы (краснушный синдром):
Ұрықтың құрсақ ішілік өлімі немесе эмбрио- немесе фетогенезде ауыр бұзылыстар.
Көздерінің зақымдалуы дамиды – катаракта, глаукома және т.б.; саңыраулық, жүрек-тамыр жүйесінің дамуындағы ақаулар, өкпе артериясының гипоплазиясы; ОЖЖ зақымданулары – микро- и макроцефалия; сүйек жүйесінің дамуындағы ақаулар.

Ұрықтың сифилис синдромы:
Ішкі мүшелердің өзгерісі, кейінірек жүрек жүйесінің өзгерісі. Ұрықтың ішкі мүшелеріндегі спецификалық зақымдалулар жасуша аралық инфильтрациямен және дәнекерлеуші ұлпалардың өсіп кетуімен көрінеді. Жиі бұл синдром кеш түсіктерге және өлі туылуларға алып келеді.

Дәрі-дәрмектердің тератогендігіне байланысты келесі категорияларға бөледі:
А – ұрық үшін қауыпсіз (хлорид калия).
Б – асқыну көрінбейді (инсулин).
С –препарат әсері зерттелінбеген (изониазид).
Д – ұрық үшін қауыпі бар, басқадай әсері болуы мүмкін (диазепам).
Х – қауыпі жоғары, жүкті әйелдерге қолдануға болмайды (көптеген дәрі-дәрмектер).

Талидомидті қолданғаннан кейінгі туа пайда болған дефектердің көрінуі: жоғарғы және төменгі аяқ-қолдарының дефектісі немесе болмауы, көзінің мимика бұлшық еттерінің дефектісі, құлақ қалқандарының болмауы; жүректің, бүйректің, бауырдың, ас қорыту және зәр шығару жүйелерінің патологиясы.